ΣΤΙΓΜΕΣ

ΣΤΙΓΜΕΣ

Θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω.... 
Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μια μπόρα.
Ούτε που πρόλαβα να αρχίσω να σ' αγαπώ.
Ούτε που πρόλαβα καν να σου πώ την μοναδική μου ιδιότητα.
Είμαι συλλεκτης, μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πραγμα του κόσμου.
Συλλεγω ΣΤΙΓΜΕΣ.
Κάθε φορά που έχω αυτό τον πόθο να πετάξω και δεν έχω που να πάω, αποφασίζω και κλείνομαι στην συλλογή μου.
Γεμάτη από λάγνα βλέματα,τυχαία αγγίγματα ,φωνές , βρισιές , απογοήτευση ,απελπισιά, μοναξία ,κλάμα,πόνο, απογνωση , απελπισία, πάθος , παράνομες στιγμές, στεναχώρια για αυτό που δεν έχω , διαστρέβλωση του χρόνου, συστολή του χρόνου στο καλό , διαστολή χρόνου στο κακό.
Απομονωμένος από το υπόλοιπο κοινό και τότε είναι που έρχονται εκείνες οι ώρες οι παράξενες, που δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνω..Που όλο προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μία...
Ατενιζω το μελλον αισιοδοξα και μελανγχολικα ταυτοχρονα.
Ξέρεις τι είναι να βλέπεις ερωτευμένα ζευγάρια κι εσύ να κλωτσάς πέτρες; ....
Απλωνω τα χερια αν τα πιασει κανεις καλως ειδαλως ας φυγω με απλωμενα χερια......
Η ζωή περνάει μπροστα μου και χαχανίζει σαρκαστικά και επιδεικτικά δείχνοντας με με το χέρι και προσκαλώντας με, αλλά εγώ δεν θέλω να πάω σε αυτή, δεν θέλω να γίνω ένα με τον όχλο διότι εγώ έχω να θρέψω την δικιά μου ζωή με τα δικά μου πιστεύω και ιδανικά που άλλωστε έχουν και μερικά άλλα μυαλά μετρημένα στα δάκτυλα.
Ποιός από όλους θα τολμήσει να κρίνει εμένα για τον τρόπο ζωής και
τον τρόπο σκέψης μου ;
Απόψε θα αρκεστώ να σε συναντήσω ξανά μέσα στα όνειρα μου και να χορέψουμε αυτό το τραγούδι που λατρεύουμε και οι δύο.
Πέρασα τα 40 και ακόμα ο κόσμος με φοβίζει, εκεί έξω ειναι ζούγκλα θηρία ανήμερα να σου φάνε την ψυχή σου και μετά πάνε για άλλα ,
δεν υπάρχει αίσθημα δεν υπάρχει αγάπη.
Νοσταλγώ το μέλλον και αδημονώ για το παρελθόν.
Οταν θέλεις να ταξειδέψεις , πηγαίνεις στο παράθυρο ακουμπάς στο περβάζι κοιτάς τον ορίζοντα.
Είναι αυτή η στιγμή που ξυπνά η ψυχή σου και παίρνει την σκέψη σου απο το χέρι και φεύγει απο το σώμα σου και αιωρείτε στην διαστρεβλομένη και συστελλόμενη στιγμή του χοροχρόνου όπου σε ταξειδεύει σε μέρη και πρ'οσωπα μακρυνά κι αγαπημένα υπαρκτά κι ανύπαρκτα , ζώντα και νεκρά και ακούς μια φωνή να σου ΦΩΝΆΖΕΙ :
ΖΗΣΕ.
Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου.
Οί ὀρ­θῶς φι­λο­σο­φοῦν­τες ἀ­πο­θνῄ­σκειν με­λε­τῶ­σι, καὶ τὸ τε­θνά­ναι ἥ­κι­στα αὐ­τοῖς ἀν­θρώ­πων φο­βε­ρόν.